Bayramm Şekerlerim :)

Üşüyünce Mustafa abimizin montuna sarıldık. Sularla oynamaya izin verilmeyince somurtup oturduk:)

Dağlara vurduk kendimizi... Ateşler yakıldı ısınıldı... Bol bol kozalaklar toplandı. Her anından çok keyif alındı. Aldırmadık soğuklara, hastalıklara... Bol bol oksijen aldık.

Arkadaşlarla aramız çokiyi bol bolyunlar oynandı. En keyifliside büyük büyük annemizin bastonunu alıp nicecikle dedecik olmaktı :)

Köyümüzdeyiz... güneşi buldukmu bayram seyran demiyoruz atıyoruz kendimizi çimlere, yuvarlanıyoruz, güreşiyoruz, tüm çocukluğumuzu doya doya yaşıyoruz

Bandırmadayız... Eller öpüldü paralar, şekerler kapıldı. Ablamız daha şanslıydı bu konuda para:) Efecik bi şekere bağlandı... Paraları kapan prenses oldu:)

Bayram hazırlıklarından bir görüntü)

Abla kardeş öyle bir yarımcı oldularki annelerine sormayın... Ben doldurdum onlar boşalttı, ben doldurdum onlar boşalttı. Allah tan kazanan ben oldumda boş bavullarla yola çıkmaktan kurtulduk. Birbirimize girmedik değil, bağrıştık, gülüştük telaşeyle akşamı ettik. Ama onların çok eğlendikleri kesin:)

Güzel bir bayram geçirdik özlenenleri gördük özlem giderdik, gönül aldık, gönülleri kazandık... derken kısacık bi bayram tatilini daha şekere batırıp güzelce yedik. çok şükür bu bayramıda baklava krizine girmeden atlattık.

Hastalıklar derseniz malesef azalmadı arttı; ama çok şükür bebişleri yataklara düşürmedi. Ayakta ilaçsız atlatmaya çalışıyoruz. Ailece ilaca karşıyızz. mecbur kalmadıkça aslaaaa....

Ehh tabi bayramda özlediklerimiz ama göremediklerimizde olmadı değil. Kimisine bizim zaman yetmedi, kimisini plan tutmadı, ümitler bir dahaki bayrama kaldı...

Bu bayram ilk olarak babamızın hanımköy diye adlandırdığı benim memleketim Bandırmaya gidildi. Ehh tabi arife gece gidip bayram 1. gün dönülünce her yere yetişilemedi. Bir koşturmaca, telaşe hiçbir yerlere hiç kimselere doyulamadı. Bayram zaten kısacık bide babamızın memlekete gidince gönül istedi Kaz Dağlarını gezelim Eşi bulunmayan oksijeninden içelim :) -iyice az geldi tatil...

Çocukluğumuzda hatırlıyorum babacık ve annecik her bayram ciciler görmek isterdi çocuklarının üzerinde; olsada durum olmasada illaki alınırdı bayramlıklar. Hala unutulmaz yer etmiş bende istiyorumki benim minişlerimde giysinler sevinsinler her bayram yeni yeni. Ama durumlar eskisi gibi değil zaten çok sık alınınca ciciler çokta kıymetli olmuyor heralde...

Ablamıza bayramlık beyendirene kadar canımız çıktı. kendimiz seçiyoruz artık ne giyeceğimizi :) beyenmezse imkansız giydirmek.